Po śmierci Flaína, hrabiego Leónu, wielu uważa Ruya za zabójcę. Tymczasem vivaryjczyk musi wrócić do Saragossy, gdzie ciąży na nim wyrok śmierci za romans z Aminą, córką emira. W Leónie Urraca dowiaduje się, że Jimena i Ruy są w sobie zakochani; chcąc wykorzystać tę wiedzę, opracowuje pewien plan.

Alfonso, za radą Urraki, próbuje skusić Ruya, by ten został w Leónie i mu służył: obiecuje zerwać zaręczyny Jimeny i Orduña i pobłogosławić jej małżeństwu z Ruyem. Vivaryjczyk może dostać wszystko, o czym marzył, o ile zdradzi Sancha. Tymczasem Arabowie, chcąc zdestabilizować królestwa chrześcijan, wyjawiają Sanchy, że króla otruto.

Po śmierci Sanchy wojna między braćmi jest nieunikniona. Sancho wyrusza, by zaatakować Galicję, ale musi najpierw przejść przez terytorium Leónu. Alfonso zastanawia się, czy powinien wykorzystać ten moment i zaatakować brata, czy pozwolić jego wojskom przejść. Tymczasem Ruy zmaga się z uczuciami wobec Aminy i bólem, jaki sprawiają mu zaręczyny Jimeny z Orduñem.

Dzięki interwencji Ruya Sancho, król Kastylii, odbija Galicję z rąk brata, Garcíi. To jednak nie sprawia, że na półwyspie zapanuje pokój – przeciwnie: nadchodzi ostateczna rozgrywka między Kastylią a Leónem. Tymczasem Ruy zostaje zmuszony do złamania obietnicy złożonej Aminie.

Sancho postanawia stracić brata i pozostałych leońskich możnych, którzy go popierali, w tym Orduña. Po śmierci Alfonsa Sancho ma zostać koronowany na króla Leónu, a w zamian za wierną służbę Ruy miałby otrzymać tytuł hrabiowski Orduña. Wreszcie może zdobyć to, o czym marzył: tytuł, ziemie… i Jimenę. Ale jest coś, czego Ruy nie wziął pod uwagę.