Jordán i Cornelia, przerażeni i cali we krwi, uciekają w środku nocy przez pustynię nie oglądając się za siebie. Chociaż są tylko dziećmi, goni ich tłum ludzi spragnionych zemsty. Na szczęście, pod osłoną nocy, znajdują schronienie – choć nie na długo.

Do miasta przyjeżdża wielki autokar. Caterina Izara, oświecona zwolenniczka destrukcyjnego konserwatyzmu, organizuje przy autokarze wiec. Lokalni mieszkańcy biorą Caterinę za swoje nowe bóstwo. Tymczasem policjanci Teodoro i Sorroche odrywają się od smutnej codzienności i zaczynają nocną zmianę, która nie będzie należała do spokojnych.

Kilka godzin przed ucieczką z Jordánem, Cornelia jest zmuszona do samotnej ucieczki z wioski, w której do tej pory mieszkała. Tábata, która opiekowała się nią jak własną córką, ostrzega Cornelię przed niebezpieczeństwem – ktoś na nie czyha.

Po pełnej emocji ucieczce, Jordán i Cornelia ukrywają się w centrum handlowym. Oboje są przekonani, że niebezpieczeństwo minęło. Teodoro i Sorroche depczą im jednak po piętach.

Kilka tygodni przed zabójstwem Josuégo. Życie Cornelii to prawdziwe piekło. Jej jedyną szansą na ucieczkę jest Tábata, z którą dziewczynka zgłębia opowieści pełne magii i tajemnic. Współcześnie. Teodoro i Sorroche muszą stawić czoło konsekwencjom śmierci Jordána. Wokół posterunku policji gromadzą się krewni Josuégo, którzy pragną zemsty.

Podczas gdy na posterunku panuje chaos, akcja przenosi się do przeszłości Cateriny, Carmen, matki Jordána oraz Teodora i Sorrochego.