Połowa XI wieku. Ruy to młodzieniec, który właśnie awansował na giermka księcia Sancha, najstarszego syna króla Leónu, Ferdynanda. Pewnej nocy odkrywa on, iż bliska mu osoba spiskuje przeciwko królowi. Od tej chwili staje się on rozdarty pomiędzy lojalnością wobec swego pana a tym, co dyktuje mu serce.

Flaín szuka osoby, która ujawniła spisek. Rodrigo wie, że był to jego wnuk, chce więc odesłać go do Vivar. Ruy odmawia, nie chcąc zostawić króla na łasce Flaína, który za wszelką cenę chce zabić monarchę. Jednak gdy zamach ma za chwilę dojść do skutku, u bram Leónu zjawiają się Nawarryjczycy, którzy wypowiadają królestwu wojnę.

Ferdynand posyła do Saragossy syna Sancha z niewielkim oddziałem, by stawił czoła jego bratu – Ramirowi, królowi Aragonii. Ruy wyrusza wraz z Sanchem; wcześniej jednak wyjawia królowi, iż Flaín próbował go zabić. Ferdynand próbuje wytropić zdrajców. Ruy opuszcza León, nie wie jednak, iż Flaín posłał za nim zabójcę.

Oddziały Kastylii z Sanchem i Ruyem walczą z o wiele liczniejszym wrogiem – Aragończykami. Gdy wydaje się, że wszystko jest stracone, następuje niespodziewany zwrot akcji. Ferdynand odkrywa spiskowców, do których należy jego żona Sancha; zaś jego córka Urraca za plecami ojca podejmuje działania, które na zawsze zmienią układ sił w królestwie.

Ferdynand zapada na ciężką chorobę. Sancho i jego żołnierze wracają do Leónu. Ruy mówi dziadkowi, że Flaín nasłał na niego zabójcę. Rodrigo wie, że życie jego wnuka jest zagrożone. Tymczasem Flaín nadal spiskuje przeciwko umierającemu królowi i planuje przejąć władzę jeszcze przed jego śmiercią. Nie wie jednak, że Urraca ma asa w rękawie.