II wojna światowa w kolorze

1 września 1939, inwazją Niemiec na Polskę, rozpoczęła się najbardziej niszczycielska wojna w historii świata. Do czasu gdy zakończyła się 6 lat później, 70 milionów ludzi straciło życia, a cały kontynent legł w gruzach.

Hitler potrzebował ledwie kilku tygodni, aby pokonać Polskę, która musiała stawić czoła nie tylko liczniejszemu i lepiej uzbrojonemu wrogowi, ale także nowemu typowi wojny – wojnie błyskawicznej – do którego była kompletnie nieprzygotowana.

Do końca czerwca 1940 Hitler odniósł całkowite zwycięstwo w Europie Zachodniej. Nazistowskie Niemcy kontrolowały Danię, Norwegię, Holandię, Belgię i Francję. Opierała się tylko Wielka Brytania. Fuhrer był przekonany, że nie potrwa to długo.

Jesień 1940. Europa Zachodnia upadła. Wielka Brytania walczyła, ale była osamotniona, więc Hitler nie uważał jej za zagrożenie. Mógł więc swobodnie przygotować się do swojej najbardziej ryzykownej ofensywy – Operacji Barbarossa.

7 grudnia 1941 druga wojna światowa weszła w nową fazę po ataku Japończyków na amerykańską bazę Pearl Harbor. Dotychczas konflikt toczył się głównie w Europie, teraz rozlał się na cały świat.

Włoski dyktator Benito Mussolini marzył o odbudowie Imperium Rzymskiego. Morze Śródziemne miało stać się morzem wewnętrznym Włoch, a to oznaczało atak na kontrolowane przez Brytyjczyków Egipt i Sudan.

Podczas drugiej wojny światowej Alianci i Naziści ścigali się w poszukiwaniu nowych rodzajów broni i sposobów prowadzenia wojny, które pozwoliłyby im zadać przeciwnikowi ostateczny cios i doprowadzić do końca konfliktu.

W roku 1943 Hitlerowi zaczął kończyć się czas. Wojna na dwa fronty, której bali się jego generałowie, stała się faktem.

Z początkiem roku 1944 Hitler musiał zmierzyć się z nowym, acz długo oczekiwanym, zagrożeniem. Alianci przygotowali ofensywę w północnej Francji. Niemcy desperacko starali się ustalić, w którym miejscu długiego na 2000 mil wybrzeża nastąpi uderzenie.

Późnym latem 1944 ofensywa aliancka szybko posuwała się w kierunku niemieckiej granicy. Wyzwolono Paryż i Antwerpię, tym niemniej niedługo później problemy zaopatrzeniowe zmusiły Aliantów do wstrzymania działań.

Wiosną 1943 wojna na Pacyfiku osiągnęła moment kulminacyjny. USA powstrzymały japońską ofensywę, potem zaś przeprowadziły własne uderzenie, aby odepchnąć wroga od granic.

Na początku 1945 roku III Rzesza mogła zdobyć się już właściwie tylko na przedśmiertne podrygi. Siły alianckie znajdowały się na odległość strzału od Renu. Na wschodzie, sowiecki blitzkrieg zatrzymał się na Odrze, o godzinę drogi od Berlina.

Po zniszczeniu japońskiej marynarki i lotnictwa, amerykańskie transportowce i okręty desantowe swobodnie pływały po całym Pacyfiku, atakując wybrane wyspy, podczas gdy łodzie podwodne odcięły Japonię od najważniejszych produktów.