A Team Called SPAIN: The Road to the Fourth Win

Spanje reist vol twijfels af naar Duitsland, of zo lijkt het althans. Voor een aantal spelers zoals Rodrigo en Carvajal was het een vermoeiend seizoen. Belangrijke spelers zoals Unai, Dani Olmo en Pedri worden geplaagd door blessures, de jonge Lamine Yamal en Nico Williams roepen vanwege hun onervarenheid vraagtekens op, en geroutineerde spelers als Morata en Laporte moeten zich opnieuw bewijzen.

Het team en vooral Nico hebben indruk gemaakt tegen Italië en de twijfels nemen af. In de kleedkamer klinkt een kreet: ‘Wij worden Europees kampioen.’ Morata geeft het getergde team dat zich bij de laatste 16 heeft geschaard een mentale oppepper. Spanje heeft als enige land alle drie de wedstrijden in de groepsfase gewonnen, maar nu treffen ze de grote verrassing van het toernooi: Georgië.

Rodri noemt het Europees Kampioenschap een toernooi van momenten, alsof hij al weet wat er komen gaat, want Mikel Merino speelt later die dag de hoofdrol in zo’n beslissend moment. Hij kopt een perfecte pass van Dani Olmo prachtig binnen en rechtvaardigt daarmee de hoop en het enthousiasme van de hele Spaanse natie. Na Duitsland treft Spanje Frankrijk in de halve finale.

We waren getuige van het proces van de aan zijn pols geblesseerde Unai Simón, het karakter van de onbekende Cucurella, de spontaniteit van Nico en Lamine, en de machtsverhouding tussen aanvoerder Morata en zijn teamgenoten. Kort voor de finale komt alles samen. Terwijl de spelers de laatste uren voor het grote duel in alle rust doorbrengen, houdt de spanning hun families en de natie in zijn greep.